Op pad op Java

Salam familie, vrienden en alle andere lezers,

Als je 6 maanden op reis gaat en je houdt een reisblog bij als deze, dan is het geweldig om alle leuke reacties op onze reisverhalen van familieleden en vrienden te lezen. Gelukkig is iedereen ons na 11 dagen nog niet vergeten;-).

In Indonesië is het op dit moment tegen het einde van het regenseizoen. Dat betekent geweldig mooie zonnige dagen, maar ook regen, heel veel regen!!!!! Nu hebben wij een reputatie om altijd regen te hebben op onze vakantie, dus ook nu;-(. De eerste dagen waren bewolkt, maar droog. Tijdens onze mooie treinreis van Bandung naar Kroya was het over het algemeen zonnig. Maar toen we eindelijk één van onze hoogtepunten van deze reis gingen bezoeken, de Borobudur (één van de grootste boeddhistische tempel ter wereld) brak de hemel open. Tijdens dit bezoek was het een echte mossoen regen, met heeeeeel veeeeeeel harde regen. Maar ach, we zijn wel wat gewend en genieten dus van deze tempel en de omliggende tuin in kletsnatte kleding.

Onze treintocht van West-Java naar Midden-Java was een schitterende ervaring met mooie vergezichten van berglandschappen, ongerepte jungle, rivieren, rijstvelden, lokale dorpjes, marktjes en verkopers op en langs het spoor.

Voordat we de Borobudur (bij Jogjakarta) bezochten zijn we met kleine busjes de bergen in gegaan richting het Dieng Plateau, met zijn Hindoetempel, kratermeer, heetwaterbronnen en vele terrassen op de bergen waar men gewassen verbouwen. De Borobudur is een 1.200 jaar oude boeddhistische tempel die door vele als het hoogtepunt van hun reis wordt gezien. Ondanks de vele regen hebben wij deze goed bezocht, maar we vonden het eigenlijk een beetje tegenvallen. Zeker toen we gisteren de hindoe-Javaanse tempel Prambanan bezochten. Dit tempelcomplex bestaat uit enkele grote en meerdere kleine tempels in een schitterende tuin, hetgeen wij mooier vonden.

Jaja.....wij hebben ook gefietst in Indonesië......eigenlijk werden we gefietst;-). Het lokale vervoer gebeurd naast de 100 miljoen stinkende brommers ook door middel van een Becak. Een soort van bakfiets, maar dan zonder bak en met zitstoel voor 1 of 2 (smalle) personen. Wij werden met een becaktour door de straten van Yogjakarta gefietst;-).

Het eten in Indonesië is, zoals velen wel weten, erg lekker. Op elke hoek van de straat staat wel een eetkraampje…..hier maken wij geen gebruik van, omdat de maag van de westerling hier niet zo goed tegen kan. In de restaurants daarentegen kun je echt goed eten. Wij krijgen elke dag een heerlijke Indonesische lunch en ’s avonds eten we ergens lokaal of in het hotel, waar het eten ook altijd goed is.

De gidsen in dit land spreken “tropisch Nederlands”;-) Een taaltje wat iedereen begrijpt en erg grappig is. Onze gids “Marcus” spreekt ook tropisch Nederlands. Onze gids is trouwens de vriendelijkste en zorgzaamste man van dit land en zorgt heel goed voor ons. Elke dag krijgen wij van hem onderweg lekkere Indonesische tussendoortjes. Vandaag was hij zo attent om de mannen in de groep een roos en kus aan hun geliefde te laten geven op Valentijnsdag;-) Waarschijnlijk deed hij dat ook een beetje voor zichzelf, want in de groep zijn vier vrijgezellen vrouwen die hij een roos en kus kon geven;-).

Wij hebben nog veel te zien en zullen dat ook zeker met jullie delen in ons volgend reisverslag.

Sampai bertemu lagi (tot ziens)