Paaseiland

Hola!

Hoe gaat het met jullie in Nederland of op jullie vakantiebestemming?

Wij zijn na 5 dagen op Paaseiland en inmiddels alweer op onze laatste bestemming: Santiago, Chili.

Allereerst willen we even melden dat de nieuwe website van waarbenjij.nu helaas nog niet volledig functioneert. Inmiddels kunnen er wel weer reacties geplaatst worden. Het plaatsen van foto’s is wat omslachtig wat betekent dat de foto’s van het vorig verslag door elkaar staan en zonder tekst. Inmiddels staat er wel tekst bij de foto’s, dus mochten er foto’s bij zitten die wat vaag waren, kun je nu lezen wat het is;-)

Paaseiland, ofwel Rapa Nui, is een eiland dat behoort tot Chili. Het is het meest geïsoleerde eiland ter wereld. Het is een Polynesisch eiland in de Grote Oceaan. Het is ongeveer even groot als Texel. Het dichtstbijzijnde bewoonde eiland Pitcairn ligt op 2.075 km. Paaseiland heeft meerdere namen gehad door de eeuwen heen. De eilandbewoners noemen het Rapa Nui. De naam Paaseiland heeft het te danken aan het feit dat Jacob Roggeveen er in 1722 op paaszondag aankwam en het Paaseiland noemde. De hoofdstad van Paaseiland is Hanga Roa, tevens het enige plaatsje op het eiland waar de meeste van de circa 5.000 inwoners leven.

Het eiland is met name bekend om de honderden Moai’s (beelden) die er te vinden zijn. Dit zijn eeuwenoude beelden, waarschijnlijk gemaakt om de voorouders of goden te symboliseren.
Veel van de geschiedenis van het eiland is onbekend, er zijn meerdere theorieën over de beelden, over de transport van de beelden en de reden waarom de beelden bijna allemaal landinwaarts kijken.

Bij het uitstappen uit het vliegtuig merk je gelijk dat je op een tropisch eiland bent geland vanwege de heerlijke temperatuur, zon en hartelijke ontvangst met een bloemenkrans. Bij aankomst kom je in een vertrekhalletje, waarbij je na het halen van je koffers, wat lekker chaotisch gaat, gelijk buiten staat.

De hoofdstraat van het (enige) stadje bestaat uit vele restaurants, (souvenir)winkeltjes en minimarkten. Hier zie je gelijk dat toerisme de belangrijkste bron van inkomsten is. Er zijn hier veel straathonden, maar het zijn vriendelijke honden die je niks willen doen, hooguit “begeleiden” over het eiland en je beschermen tegen andere honden. Zo is er ook een keer 2 uur lang een hond met ons meegelopen. Alleen was hij bang voor andere honden en moesten wij hem beschermen;-).

Ons hotel zat aan het eind van de hoofdstraat, bestaande uit ruime, gezellige bungalowkamers. Het hotel ligt dichtbij de zee en de beelden waar je een mooie zonsondergang zag. Tevens waren hier ook te gast de uit de kluitgewassen kakkerlakken (een probleem op het hele eiland), die met name ’s avonds rondliepen. Iieeuuw!!! Zo’n grote vriend hebben we ook in onze kamer gehad, die heldhaftige Martijn, met aanwijzingen van stukken verderop op het bed staande Kuarik, uit de kamer heeft weten te verwijderen;-).

We hebben een dagtour gedaan met een hele sympathieke gids, samen met een ander stel. We kregen het deel van de eiland te zien, zuid- en oostkant, waar de meeste Moai’s te vinden zijn. De tour bracht ons ook naar de Rano Raraku vulkaan, hier werden alle beelden uit het vulkanische gesteente gehakt. Dit is de plek waar de bekende foto’s van de beelden over de hele wereld verspreid worden. Van de meeste Moai’s die je ziet, zie je alleen de hoofden, de rest (zo’n 8 meter) ligt nog onder de grond. Dit hebben ze zo gehouden voor het behoud van de beelden.

Op het eiland zie je veel lege vlaktes, vele lavastenen en weinig bomen. Er lopen wilde koeien en paarden rond. En af en toe zie je een omgevallen Moai liggen, waarschijnlijk achtergelaten tijdens het transport naar zijn locatie. Ook zie je meerdere kleine grotten, die de mensen gebruikten ter beschutting of als slaapplaats. De bewoners van het eiland gaan wel eens een weekend naar zo’n grot om te “kamperen”.

Tijdens de tour zijn we ook bij Ahu Tongariki geweest. Deze beelden (15 bij elkaar) staan mooi langs de rotsachtige kust. Op weg naar onze laatste stop van de tour zijn we gestopt bij een platform met een omgevallen Maoi, welke waarschijnlijk de grootste was. Ernaast lag een grote ronde steen: Te Pito Te Henau. Een magnetische steen dat geluk zou brengen. Waarschijnlijk is het een meteoriet. Als je met je handen er boven hangt dan voel je je handen tintelen;-). De laatste stop van onze dagtour was het strand Anakena, het enige echte grote zandstrand van het eiland, waar met name de toeristen komen.

Zelf hebben de volgende dag een wandeling gemaakt van 5 uur in het westen en midden van het eiland. Langs de westkust zijn we gaan lopen naar een grot met uitzicht op zee, Ana Kakenga. Om in de grot te komen, moet je door een hele klein opening en door een tunnel van 50 meter (leuk voor mensen met claustrofobie). De tunnel wordt steeds hoger en je krijgt uiteindelijk 2 openingen naar de zee. Hierna gelopen naar Ahu Akivi, een van de weinige beelden die wat meer landinwaarts zitten en die richting de zee kijken in plaats van landinwaarts.

Het weer op dit eiland is altijd wisselvallig, zon, regen en wind, we hebben van alles gehad. Een regenbui duurt gelukkig niet zo lang en de warme zon die daarna volgt, droogt je weer op.

We gaan nu verder genieten van onze laatste week in Chili.

Liefs,
Kuarik en Martijn